Korte inhoud

De jaren vijftig van de vorige eeuw worden in Engeland wel beschouwd als de gouden jaren van de arbitrage. Het Verenigd Koninkrijk bracht in die tijd grote scheidsrechters voort, wier namen bij velen nog steeds nostalgie oproepen: Arthur Ellis, Mervyn Griffiths, Ken Aston, Reg Leafe, Jack Clough… Het was natuurlijk ook wel makkelijker, want het voetbal was mannelijk maar wel fair en er was nog geen televisie om op elke slak zout te leggen. Een minder bekende naam uit die tijd was die van Ralph Tarratt, hoewel hij in eigen land vooral groot aanzien genoot.

In dit boek, dat op initiatief van zijn naaste familie is gemaakt, vertelt Ralph zijn levensverhaal. Maar dan ook echt alles! Zijn relaas is opgetekend toen hij al dik in de 90 was, maar nog helder van geest. Dat blijkt, want in bijna 200 bladzijden komt zijn hele leven voorbij, inclusief zijn scheidsrechterscarrière. En wat een interessant leven heeft hij gehad! Hij kwam al vroeg met voetbal in aanraking en werd arbiter omdat hij de aanleg miste om, hoewel goed, profvoetballer te worden. Hij schopte het al snel omhoog, maar door de Tweede Wereldoorlog haalde hij net het profvoetbal niet. Overigens zou hij dit verhaal niet eens hebben kunnen vertellen, als hij niet, nadat hij zich voor het leger had aangemeld, de boot naar Afrika had gemist. Die boot werd namelijk door de Duitsers getorpedeerd… Grappig is dat de Engelsen probeerden, ook in Afrika, het voetballeven zo normaal mogelijk doorgang te laten vinden. Vanuit het ‘home country’ werden profvoetballers de wereld rondgestuurd om in den vreemde de aldaar gelegerde soldaten te vermaken met wedstrijden tegen lokale teams. Toen ze in Afrika kwamen, ging Ralph mee als vaste scheidsrechter.

Na de oorlog haalde Ralph toch het betaalde voetbal en bleef daar diverse jaren in actief, naast een baan als verkoper van biljarttafels. Hij vertelt in detail over deze periode: hoe hij bezig bleef als scheidsrechter bij regionale clubs en bestuurder van de plaatselijke voetbalcompetitie en scheidsrechtersvereniging. Ook zijn persoonlijke leven komt ruimschoots aan de orde; doel van het boek is de opbrengst ten goede te laten komen van een stichting tot onderzoek naar kanker, aangezien twee van Ralphs drie echtgenotes door die ziekte werden getroffen.

Waarde voor de scheidsrechter

Laag.

Hoewel het levensverhaal van deze man onderhoudend is – met name zijn belevenissen in de oorlog en de details over het voetbal en de arbitrage in die dagen – bevat het weinig zaken die de hedendaagse scheidsrechter van pas zouden komen, behalve een lofrede op doorzettingsvermogen.

Slotoordeel

Ik heb genoten van Ralphs persoonlijke geschiedenis en de schier eindeloze anecdotes waarmee hij op hoge leeftijd nog mee kan strooien. Uit educatief oogpunt moet ik echter constateren dat dit boek, hoe amusant ook, weinig waarde heeft voor de moderne arbiter, afgezien van verwondering over de armzalige omstandigheden waaronder scheidsrechters  voorheen hun werk moesten doen. Dan is het tegenwoordig een stuk beter geregeld.